غلظت اوره خون برای روز ۴۰ آزمایش در دو ساعت قبل مصرف خوراک به ترتیب برای تیمارهای ۱، ۲، ۳، ۴ و ۵ برابر با ۸۸/۲۰، ۳۷/۲۱، ۴۹/۱۸، ۴۸/۱۶ و ۶۸/۱۵ میلیگرم بر دسیلیتر بود. که در جدول ۱۸-۴ نشان داده شده است. از نظر غلظت اوره خون بین تیمارها اختلاف معنیداری مشاهده نشد (۰۵/۰>p). همچنین غلظت اوره خون برای روز ۷۵ آزمایش در زمانهای مختلف (۰، ۲، ۴ و ۶ ) در جدول ۱۹-۴ آورده شده است. در زمان صفر(دو ساعت قبل مصرف خوراک) اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده گردید (۰۵/۰>p). به این صورت که تیمار شاهد دارای بالاترین و تیمار ۵ دارای پاینترین مقدار در غلظت اوره خون بودند. در بقیه زمانها (۲، ۴و ۶ بعد مصرف خوراک) هیچ تفاوت معنیداری بین تیمارها مشاهده نشد (۰۵/۰>p). همانگونه که در جدول ۴-۱۸ مشاهده شود تیمار ۳ یعنی تیماری که پلیاتیلنگلیکول دریافت نموده نسبت به سایر تیمارهای که جیره آنها حاوی تانن بوده غلظت اوره خون بالاتری نشان داده است که احتمالا به دلیل خنثی نمودن اثرات منفی تاننها بوده و در تطابق با یافتههای دیگر محققین می باشد (وانگ و همکاران، ۱۹۸۸; بن سلام و همکاران، ۲۰۰۵; واگهرن و همکاران، b 1994) آنها چنین گزارش نمودند، تاننها باعث کاهش نرخ تجزیه پذیری پروتئین و دآمیناسیون در شکمبه شده و موجب میگردند که آمونیاک شکمبه کاهش یافته و به دنبال آن نیتروژن اورهای پلاسما (BUN) و دفع نیتروژن ادراری در حیوانات نیز کاهش یابد. همانگونه که ملاحظه شد افزودن اسید آمینه ضروری متیونین به جیره حاوی تانن در تیمارهای ۳ و ۴ نه تنها نتوانست غلظت اوره خون را تحت تاثیر خود قرار دهد بلکه دارای یک روند کاهشی بود. دامنه اوره خون در گوسفند بین ۷/۸ تا ۸/۲۸ میلی‌گرم در دسی‌لیتر ذکر شده است. اوره حاصل از سوخت و ساز پروتئین‌ها است و نماد دریافت مواد نیتروژنی بوده که در شکمبه به آمونیاک تبدیل شده و به مصرف بیوسنتز اوره می‌رسد، لذا اوره همواره در خون موجود بوده و از طریق ادرار، مدفوع، شیر و بزاق دفع و یا از طریق بزاق وارد شکمبه شده و چرخه بیوسنتز، تکرار می‌گردد. تحقیقات نشان داده است تانن‌ها می‌توانند باعث افزایش راندمان اوره بازگشتی به شکمبه شوند. تانن‌ها باعث کاهش نرخ تجزیه پروتئین و دآمیناسیون در شکمبه و در نتیجه کاهش آمونیاک تولیدی در شکمبه میگردند. میزان نیتروژن اوره‌ای پلاسما، نیتروژن آمونیاکی شکمبه و نیتروژن دفعی ادار در گوسفندانی که از علوفه‌های حاوی تانن استفاده می‌کردند کاهش یافت (رید و همکاران، ۱۹۹۰). این محققین پیشنهاد کردند تانن‌ها باعث افزایش ترشح و محتوای گلیکوپروتئین‌های بزاق شده در نتیجه باعث افزایش نیتروژن بازگشتی به شکمبه می‌شوند. گوسفندانی که از جیره خالص حاوی علوفه لوتس استفاده می‌کردند دارای غلظت کمتر اوره پلاسما و نرخ بیشتر بازچرخ اوره پلاسما بودند ولی در گوسفندانی که در جیره آنها از پلی‌اتیلنگلیکول استفاده شده بود این اثرات مشاهده نشد. (واگهرن و همکاران، b 1994). سینکلر و همکاران (۲۰۰۹) بیان نمودند افزایش سطوح بالای تانن همراه با افزایش پروتئین جیره باعث افزایش غلظت اوره خون می‌شود. گارج^[۱۶۱] و همکاران (۱۹۹۲) پیشنهاد کردند که مصرف برگ بلوط باعث افزایش اوره خون می‌شود. با این حال شارما^[۱۶۲] و همکاران (۲۰۰۸) با افزایش برگ بلوط به جیره گوساله تغییری در غلظت اوره خون مشاهده نکردند. به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش با نتایج شارما و همکاران (۲۰۰۸) موافق ولی با نتایج سینکلر و همکاران (۲۰۰۹) و گارج و همکاران (۱۹۹۲) مغایر بود.
جدول ۱۹-۴ بررسی غلظت گلوکز و اوره خون در روز ۴۰ آزمایش (دو ساعت قبل از خوراکدهی صبح) (میلیگرم بر دسی لیتر)