تراژدی تلخ کودکان کار: داغ فقر بر پیشانی جامعه ایران
کودکان کار نتیجه هر اتفاقی در کشور هستن، پدیده بد یمنیه. از همه بدتر، افزایش تعداد کودکان کار در مراکز ۳۱ استان کشور به خصوص در کلانشهرهایی مثل تهران، تبریز، اصفهان و مشهده که از مقصدهای کلی گردشگری بین المللی ایران بوده و خیلی راحت میتونن چهره نامطلوبی از فرهنگ و اقتصاد امروز ایران تو ذهن گردشگران خارجی بر جا گذارد. کودکان کار، داغ فقر بر پیشونی جامعه ایران هستن. کودکان کار، هزینه تموم شده بهداشت و سلامت و پیشرفت فرهنگی رو شدیدا زیاد می کنن و بعضی از منابع به خاطر هدایت و پشتیبانی از اونا تلف میشه.
طبق ماده ۷۹ قانون کار ایران، اشتغال کودکان زیر ۱۵ سال ممنوعه مگه در کارگاه های خونگی و شخصی کار کنن طوریکه کار، متناسب با روحیه و توان کودک باشه و اجباری در کار نباشه. پس، رفار کودکان کار در کوی و برزن، جرمه و واسه رفع این گناه کاری، همه دستگاه ها با کمک نهادهای مردمی باید دست به کار شن. چون که نصف کودکان کار، سابقه کودک آزاری دارن.
کودکان کار به دلیل مشکلات اقتصادیی، اجتماعی و فقر بار سنگینی رو به دوش می‌کشن و لحظه‌های سرنوشت‌ساز زندگی این کودکان به‌جای اینکه در مدرسه تعیین شه، در میان خودروها و دود اون‌ها و بی‌توجهی مردم صرف می شه، پس این کودکان باید موردحمایت و کمک‌رسانی مادی و الهی لازم جهت تحصیل قرار بگیرن.
سال‌هاست که موضوع ساماندهی کودکان کار مطرح‌شده اما اقدامات اساسی و کارسازی در این مورد انجام نشده و دولت با صرف هزینه‌های میلیاردی طرح جمع‌بیاری رو به‌جای ساماندهی مشکلات این کودکان ارائه کرده که این کار علاوه بر اینکه که مشکلی رو حل نمی‌کنه بلکه بار روانی بیشتری رو به اون‌ها تحمیل می‌کنه و مطمئناً بدون توجه دولت و سازمان‌های در رابطه به حقوق کودکان و برنامه‌ریزی در کار آموزش و تلاش واسه رسیدن اونا به زندگی بهتر نمی‌توان کاری انجام داد
اینکه شما سوار مترو شهری تهران شده و در هر ایستگاه، تماشاگر حضور ده ها کودک کار واسه فروش دستمال کاغذی و جوراب و فال و آدامس و امثالهم باشین و بعضی از دختر بچه ها و پسر بچه ها ملتمسانه از شما خواهش کنن تا پولی بدین، این حس خوبی واسه مترو سواری ایجاد نمی کنه.
حال اگه این اتفاق هر روز واسه یه گردشگر خارجی اتفاق بیفته، ده برابر تاثیر ذهنی منفی بر تجربه گردشگری ایشون از ایران داره.
دکتر معصومه ابتکار معاونت زنان و خونواده رییس جمهور، ۳۱ شهریور ماه ۹۷ بیان امیدواری کرد که لایحه پشتیبانی از کودکان و نوجوانان که قبلا به شورای نگهبان فرستاده شده بود، بررسی و زودتر تصویب شه.
اون گفته بود که دولت واسه اجرای لایحه آماده است که به موضوع پشتیبانی از کودکان و نوجوانان بسیار کمک می‌کنه. این در حالیه که طبق بررسیای انجام شده، ۵ درصد کودکان کار در ایران متبلا به ویروس HIV هستن.
براساس تحقیقات انجام شده ۳۲ درصد کودکان کار در برابر آزار جسمی، روحی و جنسی قرار دارن. معاون وزیر بهداشت از آمار تکون‌دهنده دچار شدن به ایدز بین کودکان کار و خیابون در ایران خبر میده و براساس مطالعه‌ای که درباره بروز و گسترش ایدز روی هزار کودک کار و خیابون در شهر تهران انجام شده اونا به ایدز گرفتار هستن. فخاری با بیان اینکه رئیس مرکز تحقیقات ایدز ایران هم گفته چهار تا پنج درصد از کودکان کار خیابون به ایدز گرفتار هستن، گفت: یه سوم کودکان گرفتار ۱۰ تا ۱۴ ساله و دو سوم ۱۵ تا ۱۸ ساله هستن.
این در حالی که ، مسئول ساماندهی کودکان کار اتباع بیگانه بوده و باید براساس قانون، اقدامات لازم رو بکنه. مجلس شورای اسلامی ۷ مرداد ۹۷ قانونی تصویب کردن که مجازاتی رو واسه آدمایی که کودکان و نوجوانان رو در فعالیتای گناه کاری استفاده کنه تعین میکرد که به توضیح زیره:
ماده ۱۰ لایحه پشتیبانی از کودکان و نوجوانان
براساس این ماده که اقدامی در پشتیبانی از کودکان ایرانیه، هرکی نسبت به طفل یا نوجوون مرتکب آزار یا سوء استفاده جنسی شه، اگه مشمول مجازات حد نباشه با در نظر گرفتن شرایطی مانند وضعیت جرم دیده، شرایط مرتکب و آثار جرم، به ترتیب زیر مجازات میشه:
۱- آزار جنسی تماسی با محارم یا با عنف به مجازات حبس درجه ۵
۲- بقیه آزارهای جنسی تماسی به مجازات حبس درجه ۶
۳- آزار جنسی غیرتماسی با محارم یا با عنف به یکی از مجازات‌های درجه ۷
۴- بقیه آزارهای جنسی غیرتماسی به یکی از مجازات‌های درجه ۸
۵- بهره‌کشی جنسی از طفل و نوجوون از راه عرضه، در اختیار گرفتن، مجبور یا اجیر کردن واسه هرزه‌نگاری یا سوء استفاده جنسی به مجازات حبس درجه ۵
۶- در دسترس قرار دادن یا ارائه محتوا یا اثر مستهجن یا بی ارزش به طفل یا نوجوون به یک یا چند مجازات درجه ۸
۷- به کار گیری طفل و نوجوون واسه جفت و جور، تولید، پخش، افزایش، نمایش، فروش و نگهداری آثار سمعی و چشمی مستهجن یا بی ارزش، طبق مورد به میانگین دست کم و بیشترین حد تا بیشترین حد مجازات مقرر در قانون مربوط
۸- واردات، صادرات، حمل، افزایش، انتشار، عرضه، معامله یا بارگذاری محتوا یا اثر مستهجن یا بی ارزش که در اونا از کودکان و نوجوانان بهره‌گیری شده و یا حمل و نگهداری اونا به یکی از مجازات‌های درجه ۶
تجربه اصفهان
در اصفهان یه مرکز غیردولتی به نام «سرمد» در مورد کودکان کار فعالیت می‌کنه که کودکان و خونواده‌های اون‌ها رو تحت آموزش و پشتیبانی اقتصادی، بهداشت و درمان و چیزای دیگه ای به جز اینا قرار میدن تا کمتر کودکان رو به سراغ تکدی گری یا فروشندگی بفرستن. الان ۴۲۰ کودک و نوجوون در ۳۹ مرکز خونه کودک و نوجوون اقامت دارن و به زندگی عادی خود مثل تحصیل و نیازای فراغتی و بهداشتی ادامه میدن.
این تجربه مهم ایه که میتونه در همه شهرهای کشور نهادینه شه.
به نظر شما مهم ترین راه حل مقابله با پدیده بد کودکان کار در استانای کشور چیه؟
